Dla facetów męką jest przebieranie, wybieranie, wyszukiwanie. Kobietom sprawia przyjemność.
Najskrajniejszym przykładem jest wejście mężczyzny do sklepu ze spineczkami, gumeczkami, koralikami. JAK OWCA W RZEŹNI.
Główny powód tej dygresji jest taki, by pokazać czemu kobietom trudniej jest podjąć konkretną decyzję 'on the spot'. I czemu w "chcę schudnąć" kobiety jest dużo więcej filozofii niż w męskiej decyzji. Gdyby dało się bezpiecznie schudnąć w dwa dni (wbrew reklamom - nie łudź się), sprawa była by prosta. No, chyba że baba by ją skomplikowała po namyśle.
Ale do sedna - kobieta zrobi świetny plan na schudnięcie włącznie z zaznaczeniem go w terminarzu, spędzi tydzień zagrzebana w Internecie, znajdzie najlepszą* dietę, obkupi się w koktajle, maści, buty treningowe kształtujące pośladki i (o zgrozo) błyszczyk do ust wspomagający chudnięcie, w celach motywacyjnych znajdzie nawet za małą kieckę, w które ABSOLUTNIE musi zmieścić się przed Sylwestrem/Walentynkami/Wielkanocą/Lipcem/Wrześniem/Andrzejkami...
*najlepszą, czyli taką działającą cuda bez jej stosowania. Ewentualnie najgłupszą, za to szalenie modną.
Facet - zmniejszy porcję obiadową i pójdzie na siłownię/pobiegać/basen. I nigdy nie zrozumie powyższych operacji.
Zatem trzeba mieć inne podejście w treningach kobiet. Nie tyle cierpliwie tłumaczyć niewieście, że nie schudnie jedynie z brzucha, bo chudnie się całościowo.
Wchodzenie na wagę jest niemile widziane**.
**Chyba że odbywa się w domowej łazience bez udziału widowni, z wagą odejmującą w naturalny sposób te niepotrzebne 3 kilo.
Tutaj właśnie "idealne wymiary" mają swoją rację bytu i taki jest sens mierzenia się centymetrem i zapisywania w specjalnie po temu kupionym super organizerze wysportowanej laski. (Pozwólmy kobietom być sobą.)
Nic tak nie motywuje jak pierwsze pół centymetra.
Najskrajniejszym przykładem jest wejście mężczyzny do sklepu ze spineczkami, gumeczkami, koralikami. JAK OWCA W RZEŹNI.
Główny powód tej dygresji jest taki, by pokazać czemu kobietom trudniej jest podjąć konkretną decyzję 'on the spot'. I czemu w "chcę schudnąć" kobiety jest dużo więcej filozofii niż w męskiej decyzji. Gdyby dało się bezpiecznie schudnąć w dwa dni (wbrew reklamom - nie łudź się), sprawa była by prosta. No, chyba że baba by ją skomplikowała po namyśle.
Ale do sedna - kobieta zrobi świetny plan na schudnięcie włącznie z zaznaczeniem go w terminarzu, spędzi tydzień zagrzebana w Internecie, znajdzie najlepszą* dietę, obkupi się w koktajle, maści, buty treningowe kształtujące pośladki i (o zgrozo) błyszczyk do ust wspomagający chudnięcie, w celach motywacyjnych znajdzie nawet za małą kieckę, w które ABSOLUTNIE musi zmieścić się przed Sylwestrem/Walentynkami/Wielkanocą/Lipcem/Wrześniem/Andrzejkami...
*najlepszą, czyli taką działającą cuda bez jej stosowania. Ewentualnie najgłupszą, za to szalenie modną.
Facet - zmniejszy porcję obiadową i pójdzie na siłownię/pobiegać/basen. I nigdy nie zrozumie powyższych operacji.
Zatem trzeba mieć inne podejście w treningach kobiet. Nie tyle cierpliwie tłumaczyć niewieście, że nie schudnie jedynie z brzucha, bo chudnie się całościowo.
Wchodzenie na wagę jest niemile widziane**.
**Chyba że odbywa się w domowej łazience bez udziału widowni, z wagą odejmującą w naturalny sposób te niepotrzebne 3 kilo.
Tutaj właśnie "idealne wymiary" mają swoją rację bytu i taki jest sens mierzenia się centymetrem i zapisywania w specjalnie po temu kupionym super organizerze wysportowanej laski. (Pozwólmy kobietom być sobą.)
Nic tak nie motywuje jak pierwsze pół centymetra.
Świetny blog! na pewno będziemy tu jeszcze zaglądać:) zapraszamy do nas: www.glupiereklamy.blog.pl
OdpowiedzUsuń