- ktoś wpierdala hamburgery, a tobie tyłek rośnie.
True story.
Takich jak ja są miliony, a przynajmniej mam taką nadzieję. Obudziłam się głodna, więc naturalną koleją rzeczy, pierwsze co zrobiłam to usiadłam do komputera (wbrew pozorom NIE po to by napisać o tym w notce). Głód nie okazał się fantomowy, a najbliżej leżały rurki w czekoladzie o nadzieniu orzechowym. Oczywiście leżały tam, bo wieczorem też byłam głodna i poszłam do kuchni po marchewki. To naprawdę ma sens, gdy jest się kobietą. No, więc oprócz wymienionych rurek w czekoladzie, które znalazłam szybciej niż marchewki, zjadłam jeszcze pudełko śliwek w czekoladzie szukając dobrych inspiracji na bloga (ZAWSZE można tak usprawiedliwić, czemu się sprzegląda gołe baby w internecie). Ale śliwki przecież można liczyć jako OWOCE, więc równowaga w jadłospisie została zachowana.
Nie zaprzeczam. Jeżeli masz więcej centymetrów w pasie, to mogłam się do tego przyczynić.
Znalazłam swoje zdjęcie - jak trenuję - sprzed dwóch lat. Puci puci. Mały chomiś z płetwami morświna. So cute, but so wrong. A przecież trenowałam już kravkę od 7 lat i nie były to treningi korespondencyjne. Już wtedy czułam się lepsza od większości koleżanek, które może i szczuplejsze, ale jakością ciała plansowały się na poziomie małży. Moja arogancja nie wzrosła od czasu sięgnięcia po kettla, tylko zmieniła się z "jednym kopnięciem mogłabym jej złamać tą chudą szkitę" na "ciekawe czy podniosłabym ją jedną ręką".
To niestety grozi każdemu, kto rozwija się fizycznie w stronę inną niż miejski gołąb.
Nie zdziw się więc, gdy "Pokora" zacznie Ci się kojarzyć tylko z piosenkarzem.
Ale tak, poczucie własnej zajebistości jest fajne. Powinnaś zacząć machać kettlami choćby z tego względu. Na początku oczywiście czeka Cię mnóstwo (cytuję) "bólu w dupie", ale potem to już drugi i trzeci bieg. Potem już chcesz jak w piosence "I want to scream and shout and let it all out".
I kiedy próbujesz odkręcić zakrętkę na soku pomarańczowym i cały korek zostaje Ci w rękach, a LUDZIE PATRZĄ, możesz już tylko westchnąć "ach te supermoce".
Pamiętaj, super_dupa to nie wszystko. Umiejętności cieszą bardziej. Próżność nie ma tu nic do rzeczy. Trzeba po prostu spróbować by zrozumieć, a nie spróbować zrozumieć. Trzeba wejść w rytm, by przestać mierzyć się obsesyjnie czy wchodzić na wagę dwa razy dziennie. Trzeba trenować, by móc rano i wieczorem wcinać czekoladę bezkarnie.
Takich jak ja są miliony. Ale każda z nas czuje się wyjątkowo.
P.S. Ach, i tak z ostatniej chwili. Got to see it!
True story.
Takich jak ja są miliony, a przynajmniej mam taką nadzieję. Obudziłam się głodna, więc naturalną koleją rzeczy, pierwsze co zrobiłam to usiadłam do komputera (wbrew pozorom NIE po to by napisać o tym w notce). Głód nie okazał się fantomowy, a najbliżej leżały rurki w czekoladzie o nadzieniu orzechowym. Oczywiście leżały tam, bo wieczorem też byłam głodna i poszłam do kuchni po marchewki. To naprawdę ma sens, gdy jest się kobietą. No, więc oprócz wymienionych rurek w czekoladzie, które znalazłam szybciej niż marchewki, zjadłam jeszcze pudełko śliwek w czekoladzie szukając dobrych inspiracji na bloga (ZAWSZE można tak usprawiedliwić, czemu się sprzegląda gołe baby w internecie). Ale śliwki przecież można liczyć jako OWOCE, więc równowaga w jadłospisie została zachowana.
Nie zaprzeczam. Jeżeli masz więcej centymetrów w pasie, to mogłam się do tego przyczynić.
Znalazłam swoje zdjęcie - jak trenuję - sprzed dwóch lat. Puci puci. Mały chomiś z płetwami morświna. So cute, but so wrong. A przecież trenowałam już kravkę od 7 lat i nie były to treningi korespondencyjne. Już wtedy czułam się lepsza od większości koleżanek, które może i szczuplejsze, ale jakością ciała plansowały się na poziomie małży. Moja arogancja nie wzrosła od czasu sięgnięcia po kettla, tylko zmieniła się z "jednym kopnięciem mogłabym jej złamać tą chudą szkitę" na "ciekawe czy podniosłabym ją jedną ręką".
To niestety grozi każdemu, kto rozwija się fizycznie w stronę inną niż miejski gołąb.
Nie zdziw się więc, gdy "Pokora" zacznie Ci się kojarzyć tylko z piosenkarzem.
Ale tak, poczucie własnej zajebistości jest fajne. Powinnaś zacząć machać kettlami choćby z tego względu. Na początku oczywiście czeka Cię mnóstwo (cytuję) "bólu w dupie", ale potem to już drugi i trzeci bieg. Potem już chcesz jak w piosence "I want to scream and shout and let it all out".
I kiedy próbujesz odkręcić zakrętkę na soku pomarańczowym i cały korek zostaje Ci w rękach, a LUDZIE PATRZĄ, możesz już tylko westchnąć "ach te supermoce".
Pamiętaj, super_dupa to nie wszystko. Umiejętności cieszą bardziej. Próżność nie ma tu nic do rzeczy. Trzeba po prostu spróbować by zrozumieć, a nie spróbować zrozumieć. Trzeba wejść w rytm, by przestać mierzyć się obsesyjnie czy wchodzić na wagę dwa razy dziennie. Trzeba trenować, by móc rano i wieczorem wcinać czekoladę bezkarnie.
Takich jak ja są miliony. Ale każda z nas czuje się wyjątkowo.
P.S. Ach, i tak z ostatniej chwili. Got to see it!
Problem z sokami znam z autopsji, chociaż dużo gorzej idzie mi z kluczykami do szafek w przebieralniach (basen, siłka, cokolwiek)- jeśli się bardzo nie skupię na delikatnym przekręceniu kluczyka, to albo go zegnę, albo całkiem złamię. Tandeta. :)
OdpowiedzUsuńSUPERMOCE :)
OdpowiedzUsuńTo faktycznie odmieniło Ci się na lepsze, bo łamanie ludzkich kończyn (jeśli NAPRAWDĘ jesteśmy w stanie to zrobić) to nie jest to, co superbohaterowie lubią najbardziej
OdpowiedzUsuń