Sprawdziłam swoje BMI

"i okazuje się, że jestem za niska."



Czyli odwieczny problem kobiet, które popadając w depresję z powodu własnych wymiarów, zaglądają do lodówki. Bo ZŁO trzeba zwalczać ZŁEM. I ja, nie dziwcie się, dokładnie tak też mam. Im bardziej wydaję się sobie tłusta, tym więcej ptasiego mleczka znika w podejrzanych okolicznościach.

Z drugiej jednak strony, ta dodatkowa warstwa ciała to może być ten airbag dany od boga, gdyż jestem ZBYT CENNA.

Drugim powodem przez który czasem łatwiej mnie przeskoczyć niż obejść, są REKORDY. Rekordy, czyli wyjątkowo ciężki trening, nowy wynik, nowy ciężar. Czasem również sam fakt nowego WYZWANIA. Zgubne w skutkach jest robienie "dobrego" treningu, po którym wszystko boli a morda cieszy. Wtedy najczęściej samokontrola pada na pysk i włącza się tryb jamochłona. Na końcu zawsze włącza się Pan Wyrzut i gryzie po dupie. Tak jakby nie mógł włączyć się przed i nałożyć nam torbę na twarz.

Milion kobiet będzie trzymało dietę, zaciskało zęby na orbiteku i umartwiało się dziwnymi poradami w stylu "pij herbatę z kminku a cycki ci nie schudną", by po dojściu do wymarzonego rozmiaru/diety/kości, wrócić tam skąd się przybyło, tyle że pospiesznym.

Tia. Przydługi wstęp tylko po to by móc napisać, że

ZROBIŁAM 100 SNATCHY 16KG W 5 MINUT

Skorzystałam z faktu że prądu na sali zabrakło, a faceci w świetle dwóch małych latarek robili trening śpiewając "Ona tańczy dla mnie", więc tak jakby byli bardziej zajęci sobą niż mną. I tak, po raz pierwszy podeszłam do tematu z nastawieniem "cóż, najwyżej umrę bez świadków". Rok temu dopiero zaczynałam próby z 16kg i pamiętam jakim dzikim entuzjazmem wypełniło mnie 6 powtórzeń na silniejszą rękę. Bo powiedzmy sobie jasno - 16kg to waga dla instruktorki ważącej powyżej 57 kilo (dla jasności - ważę 53kg). Jeśli więc nie zrobisz 100 snatchy w 5 minut, nie martw się - jesteś normalna, a nie wybrakowana.

Jeżeli zaś bardziej Cię interesuje jak bardzo nażarłam się ze szczęścia to wiedz - że bardzo.

Najwspanialsze uczucie trwało jakieś 7 sekund (nie mówię już o żarciu), tuż po odstawieniu kettla - mój brzuch był płomieniem, którego żadne brzuszki nie umieją rozpalić. Czułam wszystkie żebra swojego kaloryfera - ostateczny dowód jak dla mnie, że gdzieś tam jest i tylko przez wzgląd na swoją nieśmiałość, nie afiszuje się przed światem.

Ciągle słyszę na sali dwie rzeczy "Koooonieeeeeec juuuuuuż?" (nadzieja ćwiczących) oraz "Robimy brzuszki!" (moja zgroza w ciapki). Nie wiem czemu chociaż wciąż powtarzam, że najładniejsze brzuchy obywają się bez brzuszków, to kury dalej swoje. Więc robią te swoje brzuszki na koniec każdego treningu, a ja im sadystycznie liczę w trybie spowolnionym, z przestojem, pomyłką i korektą. Nie wiem co w tym magicznego, że twardo i hardo żądają takich tortur. Zamierzam więc zrobić ten cholerny brzuch na lato i kłóć nim w oczy kogo popadnie. A czym? A Snatch'ami. Bo Snatche naprawdę miażdżą mięśnie brzucha, a przy okazji rzeźbią plecy, barki i uda.

Jeżeli więc szukasz magicznego sposobu na brzuch bez poniżającego podrygiwania na podłodze - rób snatch'e. Dużo snatch'y. Niekoniecznie 16kg kettlem. A żeby nie rozerwać sobie przy tym dłoni - kup sobie rękawiczki. Jakie? Napiszę już jutro. Jeszcze tylko ogłoszenia duszpasterskie:

Niedziela, 13 stycznia, stadion żużlowy, Zielona Góra. Od 14:00 do 20:00 pobijamy nieoficjalnie rekord w SWINGu. Nie da się nas przegapić! Wpadnij zrobić sobie słitfocię.