"..lecz jak wiemy, nasza Ania, słabość ma..."

do podjadania. (wersja cenzuralna. Każdy wie, jak jest naprawdę.)

Czy Ty też cierpisz na głodofobię? (nie googluj, sama to wymyśliłam)
Czy też myślisz, że jak nie będziesz jeść cały dzień, to prawdopodobnie umrzesz? Albo, CO GORSZA, pierwszy posiłek od razu odłoży się w tkankę tłuszczową? Ponieważ nie będziesz, po prostu NIE BĘDZIESZ, w stanie zjeść normalnego posiłku - zjesz wersję dla 120 kilogramowego drwala z Syberii?

It's all in your head.

Godzina 15:00, rozmowa dwóch ekspedientek w sklepie -
- No, a ja jeszcze nic nie jadłam!
- Nic?!!
- No dwie bułki tylko, więc co to jest.

Właśnie, suche to one (bułki, nie ekspedientki) nie były. Więc czemu nie liczą się jako posiłek? Bo co, bo wszędzie mówią, że należy jeść mało, ale często? Jako iż nie ma ku temu medycznych podstaw, chodzi tu głównie o "jeść mało". Jasne, że możesz się nie zgadzać, BO WSZYSCY MÓWIĄ CO INNEGO.



Osobiście - gdyby ten wykres miał rządzić w mojej kuchni, to wąż by mnie powiesił za nie powiem co, a jest tego para. Ale poważnie - zastanów się, czemu jedzenie "często" miało by być naturalne..? Może i urodziłaś się z cyckiem w ręku, ale to nie oznacza, że nie możesz się od niego odkleić. I nie daj sobie wmówić, że możesz znacząco przyspieszyć metabolizm żarciem. Gdyby to było takie proste, to stało by na półce w Biedronce. A nie stoi. Wiesz czemu? Bo częste żarcie to częste odwiedziny sklepów i częsta sprzedaż - a zgadnij kto bardziej na tym korzysta. Możesz rozejrzeć się po mieszkańcach USA i porównać ze zdjęciami z polskiego PRLu, gdzie są fajniejsze lachony.

Jako dziecko mogłaś należeć do tego typu "niejadków", co to ciągle zbolałe grymasy u babć i cioć wywołują na twarzy. Zauważ, że nie przeszkadzało Ci to, i bynajmniej na otyłość nie narzekałaś. Jedzenie było Ci wciskane. Prawdopodobnie idąc tropem Zewu Natury, wciskałaś owo jedzenie nie tyle w siebie, co w kąt lodówki, kanapy, łóżka. "Dieta" przychodziła Ci całkiem naturalnie, jako iż czekoladki, chipsy i ciasteczka były pilnowane przez stwory uporczywie wysokie.

No więc ja takim dzieckiem nie byłam. Moje kubki smakowe od lat najmłodszych wymagały stałych podniet, a rodzicielka miała paskudny zwyczaj przygotowania 7 posiłków wraz z deserem dzień w dzień. Ponadto mam taką nienormalną rodzinę, że jak otworzyli czekoladę, to nikt jej nie jadł. I przez to poświęcenie kulinarne z mojej strony to i się mi w szybkim czasie urosło. Wszerz.

Siła, proszę państwa, rodziła się w zapłakanej poduszce i kopaniu chłopaków po jajach. Ok, dygresja.

Sporo naczytałam się w obcojęzycznej prasie poważniejszej od Men'sHealth na temat częstych-małych-posiłków, gdyż zawsze czułam, że są sprzeczne z moją wężową naturą. Odkąd darowałam sobie 6 posiłków dziennie, jestem szczęśliwsza i nie tyję - a jem naprawdę to co chcę (TRZYMAJ SIĘ Z DALEKA OD BABECZEK Z LIDLA, BOŻE JAKIE ZUOOOO!), często po godzinie 1:00 w nocy. I żadne bonusy w postaci genetyki czy chemii mnie nie wspierają.

Jeżeli więc bardzo chcesz schudnąć - po prostu ogranicz jedzenie. Widziałaś grubą anorektyczkę? Nie? Więc chyba ograniczenie żarcia działa. (Zanim jakaś niespełna bystrości kura oskarży mnie o propagowanie anoreksji - KOCHAM jedzenie, czczę je, wielbię, ale mną NIE RZĄDZI bo jestem SILNA*.) Siła nie dotyczy babeczek z Lidla.

Pozwól sobie poczuć głód - poczuć i zapanować nad nim.

PIJ WIĘCEJ WODY. Nie szukaj diet, zmień styl żywienia. Kup mniej i drożej, ale zdrowiej. Jedzenie fastfoodów świadczy o Twojej biedzie, nie obnoś się więc z tym kebabem. Są smaczniejsze rzeczy, musisz je tylko znaleźć.

P.S. Czy wiedziałaś że trzy szklanki popcornu z mikrofali to mniej niż 100kcal? Tak. Więc idź teraz zmierzyć ile szklanek wejdzie do tego wiaderka w którym go robisz.


...oni patrzą, czy idziesz do lodówki...