Przejdź do głównej zawartości

You don't have to be great to start

but you have to start to be great!

No. Zgodnie z tą maksymą, i dopóki jestem niepoczytalna, wrzucam pierwszy filmik z tańca na rurze. Nie będę się tłumaczyć, czemu nie zrobiłam wcześniej rozgrzewki ani stretchingu, ani czemu więcej wiję się dookoła rurki niż autentycznie na niej. Jak to się stało, że nagle zgubiłam połowę ciuchów - też sami musicie się domyśleć.



Powiem tylko tyle, że moją inspirację znajdziecie pod tym linkiem - The Landlords Recital. Tak, nie użyłam krzesła. I tak, w ostatecznej wersji filmiku wycięłam jednak scenę z przewrotem w przód. Myślę, że mogła zrobić prawdziwą furorę, jednak nie jestem jeszcze na tyle sławy przygotowana.

Najgorsze jest zawsze to, że w naszej głowie to tak fajnie wygląda. Elegancko. Ostro. A potem przeglądasz zapis kamery i smarki lecą nosem. Żaden krytyk internetowy nie bierze jednak pod uwagę, że autor może mieć duże poczucie humoru i dystans do siebie. A przy tym, szanowne grono potencjalnych odbiorców, mi naprawdę takie wicie się i machanie nóżką sprawia niesamowitą frajdę. A że na każdych zajęciach tanecznych zawsze mnie sprowadzano na ziemię z choreografią, to i mi został bunt w duszy na tyle duży, że postanowiłam zaryzykować i otworzyć własne zajęcia, na których nikt nie zabroni mi się powygłupiać ruchowo. Oczywista oczywistość, że z kettlem wygłupiać się nie należy.

Na wypadek gdyby jednak znaleźli się osobnicy nie widzący grama trudności w prawdziwym tańcu na rurze, oświadczam wszem i wobec - najgorsza znana mi harówka. Tyle mięśni mi jeszcze nigdy nie uczestniczyło w jednej pozycji. Tyle siniaków moje ciało nie widziało od czasów pierwszego paintball'a z zawodowcami. TO JEST TRUDNE. I człowiek poci się jak świnia nie przez wysiłek, a ze strachu i zdenerwowania. Oczywiście JA się nie pocę, JA MIGOCZĘ.

Owszem, kettle elegancko przygotowały mnie do wszelakich podciągnięć i przerzutów, jednak odpowiedni balans ciała jeszcze szwankuje. Po pół godzinie zajęć na rurce, moje przedramiona są spuchnięte jak po drabinie oddechów z 20kg. Każdego więc kto zacznie tu cwaniakować, odsyłam na zajęcia. Nie musisz zrobić od razu flagi - zrób przynajmniej odwrócony krucyfiks. Po tym inaczej będziesz patrzył na panie w klubach go-go, zapewniam.

Poza tym odkryłam bezdenną przepaść pomiędzy robieniem pojedynczych trick'ów na rurze, a kompozycją ich w tańcu. Dopóty widziałam jedyną przeszkodę w szalejącym błędniku, dopóty WYDAWAŁO mi się, że zestawienie tricków w układ to tylko formalność i że trzeba mieć dużo opanowanych, ładnych i trudnych figur, żeby wszystko wyglądało cacy. A te dziwne esy floresy dupencją pomiędzy? Phi, odpoczyneczek. Aktywna przerwa, wręcz.

Naiwność, o zgrozo.

Wejścia do figur i zejścia z figur, nie mówiąc już o przejściach pomiędzy figurami - to osobna tematyka. Tak więc nie tylko muszę nadgonić ze stretchingiem (tak, jestem rozciągnięta jak przejechana żaba na asfalcie i tyle samo mam entuzjazmu), balansem, trzymaniem point, okiełznaniem błędnika, siłą brzucha i dłoni, ale również z wyobraźnią przestrzenną w tańcu i figurami z poziomu rozszerzonego, thank you very much.



To trudne początki. Myślę jednak, że za rok odpalę sobie ten filmik i będę gratulować sobie ruszenia dupy, obgryzając suszone śliwki* z satysfakcją. Każdy z zawodowców kiedyś coś zaczynał, tylko internety tego nie widziały. A skoro mam Cię motywować do pokonywania własnych słabości i dążenia do coraz lepszej wersji siebie - proszę, oto filmik. Angela i rura. Część pierwsza. Epicka.

*Ususzone na kamień śliwki są moim najnowszym nałogiem. Wyglądają jak zeschnięte kozie bobki i trzeba umiejętnie obgryzać pestkę z minimalnej ilości owocu. Czuję się szczęśliwa niczym pies z kością.

Komentarze

  1. Z filmiku -2:32- mistrz !!!

    OdpowiedzUsuń
  2. sorry, wcięło zdanie poprzedzające tego emota: loża szyderców głośno rechocze, a po cichu podziwia determinację (albo niepoczytalność) :D

    OdpowiedzUsuń
  3. doooobrze jest! pod koniec aż mi sie w głowie zakreciło tak sie krecisz :D

    Angela powiedz jaka to muza?

    ode mnie brawo!!

    OdpowiedzUsuń
  4. ale fajne, rasie boskie Angela a te rurowe spiny... marzenie :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Angela! Rewelacja! Jak to połączysz z- cytuję Ciebie- "kroczem do podłogi", będzie obłędnie! Musisz być naprawdę silna!

    OdpowiedzUsuń
  6. Idziesz w dobrym kierunku ale muszę zapytać.

    A cycki gdzie?
    Nie ma cycków, nie ma okejki!

    Daj znać jak już zdecydujesz się rozbierać!
    Popatrzę.

    :-))))))))))))))))

    OdpowiedzUsuń
  7. No tak. Hmmmm... Ja raczej zostanę przy tradycyjnym machaniu żeliwną kulką z uchem :-D
    W sumie w Twoim wykonaniu to nawet lepienie ruskich pierogów byłoby fascynującym widowiskiem, o ile byś przy tym strzelała tym swoim błyskiem z oka i komentowała to "po swojemu" :-)
    Smutna muzyka, wolne płynne ruchy, taniec... Ogólnie nastrój lekko demotywujący, który skłania do pytań: "Czego ta dziewczyna chce od życia?"
    Oczywiście, że doceniam ilość pracy włożonej w ten układ. Niemniej jednak wolę Autorką jako wcielenie wojowniczki. Ja to se mogę "woleć" - grunt, że Ty widzisz w tym jakiś sens :-)

    OdpowiedzUsuń
  8. " Niemniej jednak wolę Autorką jako wcielenie wojowniczki."

    Obserwując od wielu lat sportowe poczytania autorki, też nie mogłem się nadziwić, że kręci ją taniec na rurze. Zmiany są dobre i potrzebne, a że dziewczyna idzie właśnie w takim kierunku, cóż. Jest to znamienne, rzekł bym, takie bardzo typowo kobiece memento. Coś nieuniknionego, coś do czego wiele dąży podświadomie, często nie zdając sobie z tego sprawy.

    Najlepszym podsumowaniem tych rozważań jest wypowiedź mojego starego profesora matematyki: "Po co drogie panie przyszłyście na studia? Przecież na końcu i tak ładne pójdą do baletu a brzydkie do garów."

    OdpowiedzUsuń
  9. zgadzam się z Panami w całej rozciągłości! :D i to 'kobiece memento' - fantastyczne!

    OdpowiedzUsuń
  10. To może tak (obaj Panowie...): to jest super-tajny trening o kryptonimie "An-ge-ninja-wąż". ...lepiej? ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Kochana, natury nie oszukasz. Nie ważne jak to nazwiesz...

    OdpowiedzUsuń
  12. PROTESTUJĘ.
    Ogólnie to się z tezą profesora zgadzam. Jednak nikt nie zadał najważniejszego pytania: CZEMU (ja myślę, że) TO ROBIĘ? PO CO wizerunek wojowniczki nadszarpuję jakimś kawałkiem metalu między nogami? (ZNOWU nie mogłam się powstrzymać.)

    A nijak z byciem kobietą nie ma to związku. Przynajmniej w sferze świadomości.

    OdpowiedzUsuń
  13. Jakiej, kurka, natury? Drapieżnika? :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Drapieżnika? Bardziej mi to podchodzi pod hydraulika ale co ja mogę wiedzieć o sferach świadomości kobiety...

    Peace!
    :-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Czy honorują Państwo karty Benefit?

Średnio kilka razy w miesiącu dostaję telefon z takim pytaniem. Przez pierwsze dwa lata odpowiadałam grzecznie, że "nie, nie honorujemy, ale pierwsze zajęcia oferujemy gratis i mamy świetną ofertę na...". Za każdym razem jednak dostawałam lekko arogancką i znudzoną odpowiedź "a to dziękuję", by nie powiedzieć, że drzwi jebiemnietoizmu waliły mnie w twarz . Przez drugi rok działalności mojego klubu IRON CHURCH , który kosztował i wciąż kosztuje mnie masę zdrowia, nerwów i pieniędzy* *czyli zupełnie jak mój kot , wdawałam się w polemikę typu "nie, nie *honorujemy*, gdyż nasi Instruktorzy PŁACĄ ciężkie pieniądze za oferowaną u nas wiedzę, zatem muszą je zarabiać". Zauważyłam jednak, że spotyka się to z kompletnym brakiem zrozumienia* *seriously, I'm shocked , jak gdybym po chamsku ODMAWIAŁA przyjęcia pieniędzy od firmy Benefit. Nie kwestionuję mojego chamstwa. Po co miałabym się niby tyle uśmiechać i ryzykować pomarszczeniem ryjka na późną starość w w

Jesteś brzydka, gruba i głupia?

Ćwicz z kettlami, a nie będziesz gruba! [wyimaginowane werble] Tak tak, ten żart mi się nigdy nie znudzi. Ale. Porozmawiajmy sobie o CELACH i REZULTATACH . Mój nowy challenge dotyczy podciągania się na drążku - zarówno w podchwycie jak i nachwycie. Chwilę walczyłam ze sobą, czy szpagat nie byłby bardziej szpanerski, ale.. nie ma różnicy dla mojego ego czy urośnie jeszcze bardziej. Na tym etapie praktykowania jebiemnietoizmu pewne rzeczy tracą na znaczeniu. Chociaż ostatnio przeczytana sentencja "Nie mam problemu ze swoim ciałem. Dopóki ktoś na nie nie patrzy." spłynęła na mnie niczym bliss. Przecież wszystko rozchodzi się o tych INNYCH ludzi. Możesz sobie wmawiać, że na jednoosobowej stacji kosmicznej komunikującej się z resztą świata raz na tydzień, codziennie wkładałabyś photoshopa na twarz, rezygnowała z czekoladowego budyniu, goliła nogi, malowała paznokcie czy kremowała swoje przeszczepy. Bitch, please. Skoro więc dążymy do własnych celów by "inni widzieli",

Kettle to nie fitness. Kettle to duma.

Sezon ogórkowy na blogu to problem remontu sali. Nowej. Zajebistej. Sali Centrum KB. Sali, która jest tak wypasiona, że musi mieć własną nazwę. Prawdopodobne jest również, iż przez pierwszy tydzień nie będzie można ludzi z stamtąd wygonić. Tym bardziej za skórę wchodzą mi pytania o moje bieganie. Jako iż więc w końcu presja społeczna mnie wypchnęła do lasu w sobotni wczesny poranek, opiszę tę przygodę. Jutro, kiedy ból mięśni nie pozwoli mi na cenzurę w żadnym znanym mi języku, może być prowokacyjnie notkę pisać. Żeby nie było iż pizda skończona ze mnie, mężnie zgodziłam się na 10km mojego pierwszego w życiu biegu . Prawdę mówiąc miałam spore nadzieje i szanse na to, że po 3cim kilometrze będę nieść Julkę na plecach z powrotem do bazy, gdyż biegła z nami z rozwaloną kostką. W podejrzanie dobrym humorze pozostałe Spartanki oznajmiły, iż właściwie to one tych lasów nie znają , ale co tam! BIEGNIEMY! sooo chicken like! 6 minut na kilometr, czyli bardzo kurze tempo, nie jest w stanie zmę