Przejdź do głównej zawartości

Wszystko co w życiu jest najlepsze, jest nielegalne, niemoralne lub powoduje tycie.

W taki dzień jak dziś, nie jestem Panią Instruktor, Trenerką czy Żyletą (fuckyeah!). Jestem jamochłonem, który odmawia wyjścia z łóżka. I tak, w taki dzień jak dziś,
lodówka powinna być pod napięciem.

Nie żeby jeden dzień bezmyślnego wchłaniania miał zepsuć wszystko na co pracuję, ale i tak, gdzieś mi to tam ciąży. I to bynajmniej nie na żołądku, który z zachwytem wita potrójnie czekoladowe ciasteczka firmy Melba. A wszystko przez TEN ŚWIAT.

Już wczoraj miałam oznaki rodzącego się żalu do wszechświata o wszystko (głównie o rynek nieruchomości nad którym siedzę dwa miesiące i do którego opracowałam już fachowy słowniczek terminologii typu „duże możliwości własnej aranżacji dla niebagatelnych właścicieli” – oznacza absolutny syf w zaszczanym mieszkaniu, a „przytulny kącik blisko zabytkowego centrum” – metraż dla chomika w kryminogennej części miasta), ale poszłam na salę treningową i tak się rozhulałam, że swój snatch’owy rekord pobiłam. Oczywiście, że dwa telewizory urosły mi natychmiast pod pachami a zadartym nosem zahaczałam o framugę.

Wyższa i szersza wróciłam do domu i.. trafiłam na sprzedaż domu w którym absolutnie, od razu, zakochałam się na amen. Nie mogłam zasnąć przez ten dom. Nie mogłam spać przez ten dom. Myłam już w nim podłogi i dobierałam obrazki na ścianę.

Skoro świt zaczęłam dobijać się do biura, które dwa dni wcześniej owy dom wystawiło.

„Dom się sprzedał właśnie”

Tygodniowa migrena gwarantowana.

I jak tu nie pocieszać się jedzeniem?

Nie mam zaufania do ludzi, którzy jedzą mniej ode mnie. Podejrzliwie patrzę na każdego, komu udaje się utrzymywać zdrową dietę, a już w ogóle nie wierzę osobom, które twierdzą że jedzą wszystko w ilościach jakie chcą i nie tyją. Wierzę natomiast, że ktoś może lądować na toalecie po każdym posiłku niekoniecznie tyłkiem w stronę muszli w imię miłości do żarcia i obsesji na punkcie wyglądu. Nie, nie stosuję, nie, nie pochwalam. Scenę z filmu „Bunkier”, gdzie jedna z bohaterek widowiskowo umiera przez bulimię puszczałabym zamiast reklam „Goodbye apetite” czy innego gówna.

Głównie dzisiejsza notka miała być o Paleo, ale przez kryzys własny, nie jest. Zanim więc poruszę sprawę hitu żywieniowego mało znanego w Polsce, powiem krótko: zeżreć problemów się nie da. Żreć z powodu zrobienia treningu też się nie powinno. A już na pewno pocieszanie się żarciem nie jest dobre. Jednak wszystko co w życiu najlepsze jest albo nielegalne, albo niemoralne albo powoduje tycie. Jeżeli uprawiasz tzw. cheat day w pozostałe dni miesiąca odmawiając sobie ponadprogramowych węgli – nie ma problemu. Jak już dałam do zrozumienia nie raz – jeżeli Twoim głównym zmartwieniem jest widoczność sześciopaka, to znajdź sobie pracę. ZNAJDŹ SOBIE ŻYCIE.

Zgrabna dupa będzie Ci wiele ułatwiać, ale tak do 30stki. Obsesja na punkcie własnego wyglądu jest dobra dla niedorozwiniętych emocjonalnie tchórzofretek. Ważna jest SIŁA, więc idź ją robić! [kliknij w foto po krótką wersję treningu]


Twoja „trucizna” na czwartek
Czas: 15 - 20 min

Ćwiczenia:
1. Bounce Swing
2. Juggle Snatch
3. Kettlebell Swirl
4. Overhead Swing

Twoja rozpiska:
Dla wszystkich tyle samo ćwiczeń – różnica jest w seriach!

Zielona – Jeżeli nie masz kettla – nie przejmuj się, wykorzystaj ciężar który znajdziesz, a który wyda Ci się „wyzywający”. Zamiast Snatch’a podnoś ciężar w jednej ręce do góry i rób mini przysiad, pamiętając o zamianie rąk. 3 serie!
Pomarańczowa – marsz po kettla 8kg na siłownię. 4-5 serii.
Czerwona – j.w. – 6-7?
Enjoy!

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Czy honorują Państwo karty Benefit?

Średnio kilka razy w miesiącu dostaję telefon z takim pytaniem. Przez pierwsze dwa lata odpowiadałam grzecznie, że "nie, nie honorujemy, ale pierwsze zajęcia oferujemy gratis i mamy świetną ofertę na...". Za każdym razem jednak dostawałam lekko arogancką i znudzoną odpowiedź "a to dziękuję", by nie powiedzieć, że drzwi jebiemnietoizmu waliły mnie w twarz . Przez drugi rok działalności mojego klubu IRON CHURCH , który kosztował i wciąż kosztuje mnie masę zdrowia, nerwów i pieniędzy* *czyli zupełnie jak mój kot , wdawałam się w polemikę typu "nie, nie *honorujemy*, gdyż nasi Instruktorzy PŁACĄ ciężkie pieniądze za oferowaną u nas wiedzę, zatem muszą je zarabiać". Zauważyłam jednak, że spotyka się to z kompletnym brakiem zrozumienia* *seriously, I'm shocked , jak gdybym po chamsku ODMAWIAŁA przyjęcia pieniędzy od firmy Benefit. Nie kwestionuję mojego chamstwa. Po co miałabym się niby tyle uśmiechać i ryzykować pomarszczeniem ryjka na późną starość w w

Jesteś brzydka, gruba i głupia?

Ćwicz z kettlami, a nie będziesz gruba! [wyimaginowane werble] Tak tak, ten żart mi się nigdy nie znudzi. Ale. Porozmawiajmy sobie o CELACH i REZULTATACH . Mój nowy challenge dotyczy podciągania się na drążku - zarówno w podchwycie jak i nachwycie. Chwilę walczyłam ze sobą, czy szpagat nie byłby bardziej szpanerski, ale.. nie ma różnicy dla mojego ego czy urośnie jeszcze bardziej. Na tym etapie praktykowania jebiemnietoizmu pewne rzeczy tracą na znaczeniu. Chociaż ostatnio przeczytana sentencja "Nie mam problemu ze swoim ciałem. Dopóki ktoś na nie nie patrzy." spłynęła na mnie niczym bliss. Przecież wszystko rozchodzi się o tych INNYCH ludzi. Możesz sobie wmawiać, że na jednoosobowej stacji kosmicznej komunikującej się z resztą świata raz na tydzień, codziennie wkładałabyś photoshopa na twarz, rezygnowała z czekoladowego budyniu, goliła nogi, malowała paznokcie czy kremowała swoje przeszczepy. Bitch, please. Skoro więc dążymy do własnych celów by "inni widzieli",

Kettle to nie fitness. Kettle to duma.

Sezon ogórkowy na blogu to problem remontu sali. Nowej. Zajebistej. Sali Centrum KB. Sali, która jest tak wypasiona, że musi mieć własną nazwę. Prawdopodobne jest również, iż przez pierwszy tydzień nie będzie można ludzi z stamtąd wygonić. Tym bardziej za skórę wchodzą mi pytania o moje bieganie. Jako iż więc w końcu presja społeczna mnie wypchnęła do lasu w sobotni wczesny poranek, opiszę tę przygodę. Jutro, kiedy ból mięśni nie pozwoli mi na cenzurę w żadnym znanym mi języku, może być prowokacyjnie notkę pisać. Żeby nie było iż pizda skończona ze mnie, mężnie zgodziłam się na 10km mojego pierwszego w życiu biegu . Prawdę mówiąc miałam spore nadzieje i szanse na to, że po 3cim kilometrze będę nieść Julkę na plecach z powrotem do bazy, gdyż biegła z nami z rozwaloną kostką. W podejrzanie dobrym humorze pozostałe Spartanki oznajmiły, iż właściwie to one tych lasów nie znają , ale co tam! BIEGNIEMY! sooo chicken like! 6 minut na kilometr, czyli bardzo kurze tempo, nie jest w stanie zmę