Ćwiczysz?
Więc masz wzloty i upadki. Najlepsze są pierwsze dwa miesiące, gdy zaczynasz coś od zera. Po pierwszych klęskach i brutalnym "otworzeniu oczu", następuje progres. Cieszysz się jak dziecko, ciągle o tym gadasz, myślisz, przeżywasz. Po pewnym czasie, zwykle po około trzech miesiącach, przychodzą pierwsze wątpliwości. To wtedy najwięcej kobiet po prostu sobie odpuszcza.
Po pierwszym zachłyśnięciu się danym sportem - nieubłaganie nadchodzi ta chwila, to zwątpienie, to poczucie braku sensu, które podcina Ci skrzydła i sadza na kanapie. Ten cichutki głosik mówiący "Przestań spinać dupę, po co ci to, obejrzyj jakiś serial". I to właśnie ta chwila, kiedy
masz spiąć dupę,
wziąć się w garść,
zacisnąć zęby
i przeć do przodu! Włożyć w to więcej siebie! Więcej wysiłku! Więcej potu! Bo TO będzie Cię odróżniało od miliona gnuśnych, znudzonych życiem, rozhisteryzowanych i niepewnych siebie ludzi, którzy złą energię przekazują dalej, próbując niejako żółć wyrzucić z siebie na innych.
Ktoś Ci mówi, że nie widać, że wypruwasz sobie żyły biegając/robiąc brzuszki/pozostając na diecie? Że wręcz wydajesz się większa niż trzy miesiące wcześniej?
FUCK THEM
Jeżeli ktoś krytykuje to co robisz, bo nie spełniasz jego wyidealizowanych oczekiwań? HELOŁ! (mówiąc po polskiemu) Obudź się i zobacz, że teraz coś co nie działa spektakularnie od razu - proszek do prania, płyn do mycie, pasta do zębów - uważane jest za KIEPSKĄ INWESTYCJĘ. No jak GŁUPIO to brzmi?!
Świat sportu nie jest zamkniętą kliką oferującą zdrowy rozsądek i racjonalne spojrzenie. W pogoni za tym co ma się podobać innym, wiele osób niszczy sobie zdrowie. W pogoni za tym, by być lepszym, silniejszym i szybszym niż inni, dochodzi do tragicznych kontuzji, zaburzeń żywieniowych, nierzadko też problemów hormonalnych. Poza tym, wszechobecne media ze wszechobecnym photoshopem wpędzają w depresję najlepszych z nas.
Chcesz się wyrwać? Chcesz odizolować od złości, smutku, nerwów, oczekiwań, presji? Idź na trening i rób to dla siebie. Nie zwracaj uwagę na brak widocznego postępu w tym co robisz - to nieuniknione, że z każdym nowym poziomem, ten kolejny jest trudniejszy do osiągnięcia. Nie zwracaj uwagi na krytycyzm innych - gada zawsze najwięcej ten, co nie umie zrobić lepiej. Nie zwracaj uwagi na sukcesy innych - jeżeli nie potrafisz się szczerze nimi cieszyć, lub jeżeli Cię demotywują.
Rób to dla siebie, nie by coś udowodnić innym.
Porównywanie jest złodziejem szczęścia. Theodore Roosevelt.
Więc masz wzloty i upadki. Najlepsze są pierwsze dwa miesiące, gdy zaczynasz coś od zera. Po pierwszych klęskach i brutalnym "otworzeniu oczu", następuje progres. Cieszysz się jak dziecko, ciągle o tym gadasz, myślisz, przeżywasz. Po pewnym czasie, zwykle po około trzech miesiącach, przychodzą pierwsze wątpliwości. To wtedy najwięcej kobiet po prostu sobie odpuszcza.
Po pierwszym zachłyśnięciu się danym sportem - nieubłaganie nadchodzi ta chwila, to zwątpienie, to poczucie braku sensu, które podcina Ci skrzydła i sadza na kanapie. Ten cichutki głosik mówiący "Przestań spinać dupę, po co ci to, obejrzyj jakiś serial". I to właśnie ta chwila, kiedy
masz spiąć dupę,
wziąć się w garść,
zacisnąć zęby
i przeć do przodu! Włożyć w to więcej siebie! Więcej wysiłku! Więcej potu! Bo TO będzie Cię odróżniało od miliona gnuśnych, znudzonych życiem, rozhisteryzowanych i niepewnych siebie ludzi, którzy złą energię przekazują dalej, próbując niejako żółć wyrzucić z siebie na innych.
Ktoś Ci mówi, że nie widać, że wypruwasz sobie żyły biegając/robiąc brzuszki/pozostając na diecie? Że wręcz wydajesz się większa niż trzy miesiące wcześniej?
FUCK THEM
Jeżeli ktoś krytykuje to co robisz, bo nie spełniasz jego wyidealizowanych oczekiwań? HELOŁ! (mówiąc po polskiemu) Obudź się i zobacz, że teraz coś co nie działa spektakularnie od razu - proszek do prania, płyn do mycie, pasta do zębów - uważane jest za KIEPSKĄ INWESTYCJĘ. No jak GŁUPIO to brzmi?!
Świat sportu nie jest zamkniętą kliką oferującą zdrowy rozsądek i racjonalne spojrzenie. W pogoni za tym co ma się podobać innym, wiele osób niszczy sobie zdrowie. W pogoni za tym, by być lepszym, silniejszym i szybszym niż inni, dochodzi do tragicznych kontuzji, zaburzeń żywieniowych, nierzadko też problemów hormonalnych. Poza tym, wszechobecne media ze wszechobecnym photoshopem wpędzają w depresję najlepszych z nas.
Chcesz się wyrwać? Chcesz odizolować od złości, smutku, nerwów, oczekiwań, presji? Idź na trening i rób to dla siebie. Nie zwracaj uwagę na brak widocznego postępu w tym co robisz - to nieuniknione, że z każdym nowym poziomem, ten kolejny jest trudniejszy do osiągnięcia. Nie zwracaj uwagi na krytycyzm innych - gada zawsze najwięcej ten, co nie umie zrobić lepiej. Nie zwracaj uwagi na sukcesy innych - jeżeli nie potrafisz się szczerze nimi cieszyć, lub jeżeli Cię demotywują.
Rób to dla siebie, nie by coś udowodnić innym.
Porównywanie jest złodziejem szczęścia. Theodore Roosevelt.
Ty to umiesz zmotywować !!! :)))
OdpowiedzUsuńOd jakiegoś czasu obserwuję Twoje wpisy - biorę przykłady z treningów kettli i nie tylko i powiem CI, że dobrze "wiedzieć" że jest ktoś z podobnym bakcylem ;) motywujesz kobito, i to bardzo. Robisz TO dla siebie. Tak trzymaj !!
OdpowiedzUsuńdzięki za towarzystwo :)
OdpowiedzUsuń