Unfuck yourself.
A teraz do rzeczy*. *nie szukajcie powodu notki, po prostu mam flow. Ah, no i wypuszczam nową serię na internety podatną na hejty, ale to już niedługo.
Możesz być brzydki i głupi i nie zrozumieć za pierwszym razem.
"Och, Angela, co tak od razu po bandzie..?"
Serio? Może jestem innego sortu, ale przez kupę lat trenowałam Krav Magę, bo wyznaję zasadę, że wiele rzeczy da się rozwiązać przemocą. Chcę, żeby notka do Ciebie dotarła, byś niszczyła bullshit tam gdzie go zobaczysz i przestała płakać w poduszkę.
Ze swojego mikro doświadczenia bycia gwiazdą i paskudnego charakteru (to już makro doświadczenie) wiem, że jadem plują tylko nieszczęśliwi ludzie. Nieszczęśliwi, bo: a) głupi, b) brzydcy, c) głupi i brzydcy.
Kto komentuje Twoją sylwetkę w sposób negatywny? Ktoś kto wygląda jak milion dolarów?
Kto oceniania bardziej krytycznie Twoje dokonania? Ty, czy osoba postronna nie będąca w Twoich butach?
Dygresja: Jeżeli nie umiesz wyobrazić sobie o czym mówię, przygarnij kota. Serio. Nikt* *prócz Honeybadgera, ale ich posiadanie nie jest legalne tak nie ma wyjebane na świat, jak kot. Możesz dosłownie to zobaczyć, jak mało obchodzi go Twoja opinia.
Ludzie mają tendencję do nakładania na siebie zbyt wielu warstw oczekiwań, dopychając je niedowartościowaniem lub zawiedzionymi nadziejami. Psują swoje życie na własne życzenie, a potem psują je innym. Jak raz wpadniesz w tę emocjonalną kipiel, możesz mieć problem by się wydostać na brzeg.
Dobrym przykładem będzie spowiedź z mojego własnego doświadczenia:
Czasem łapię się na tym, że sukcesy innych ludzi mnie demotywują. Odbierają chęć do robienia czegokolwiek. Zabierają przyjemność z własnych osiągnięć. Sprawiają, że obrażam się na świat i karzę siebie* *najczęściej masą ciastek, if you know what I mean.
Wtedy zapodaję sobie highfive na twarz lub baranka o ścianę.
Nie jestem jednorożcem. Wiem, że wielu z Was miało wątpliwości na wielu etapach swojego życia per "a co inni powiedzą?". Wiem, że nie zrobiliście w życiu wielu rzeczy w obawie przed wygłupieniem się, ściągnięciem niepochlebnej uwagi czy zwyczajnie przez zwątpienie w sens czegoś.
Jeżeli tak masz - stosuj moją metodę. Zrób coś szybciej niż zdążysz to przeanalizować. Zdziwisz się, ile potrafisz. Mózg męczy się dużo szybciej od ciała, a Twój wewnętrzny terrorysta tylko czeka na sygnał "chcę.." by wysadzić w kosmos realizację Twoich celów.
Uwierz mi, zaufaj, zaryzykuj. Nie drąż*. *"Jebłem to jebłem, na chuj drążyć?" A gdy ktoś Cię spróbuje sprowadzić w dół, zaśpiewaj mu "I'm so sorry" - w domyśle: "że Twoje życie jest tak ciulowe, że żyjesz moim".
"no odważnie, ja bym tak nie mogła"
"ale sadło"
"słabe słabe, a flagę zrobisz?"
Nie udaję perfekcji, nie muszę udawać szczęścia.
Kochaj swoje życie. Przestań się zadręczać głupotami. Zostaw problemy innych ludzi, by były ich problemami. Nie dźwigaj wszystkich zmartwień i wątpliwości na swoich barkach - budowanie siły wymaga RestDay'sów.
Trening już wkrótce, obiecuję. Chciało mi się tańczyć.
Nie krytykuj innych za to co robią, a krytykę innych (w większości przypadków) miej w d... .
OdpowiedzUsuńJednak czasem trzeba coś tam wysłuchać i wyciągnąć z tego wnioski (Trener, czy jakiś inny autorytet).
Z tym akurat nikt nie polemizuje ;]
OdpowiedzUsuńWypuszczasz nowa serie? hmmm to bedzie mozna sie spodziewac juz niedlugo tej "platformy" o ktorej byla mowa w styczniu tego roku, czy tez o jakas inna serie chodzi? :)
OdpowiedzUsuńAle masz fotogenicznego kota! 8) A tak w ogóle, to dawno nie powtórzyłam mantry: dawaj trening! dawaj trening! ;)
OdpowiedzUsuńBa. Gwiazda.
OdpowiedzUsuńGrunt to dobre podejście. Nie przejmuję się opinią innych, bo uważam, że największy wróg czai się w nas samych. Parę miesięcy temu dopadła mnie rwa kulszowa - ból był nie do opisania i już prawie miałem myśli samobójcze. W końcu po paru tygodniach wziąłem się garść i zacząłem delikatne ćwiczenia rehabilitacyjne. Okazało się, że ból z tygodnia na tydzień ustępuje. Potem wynik rezonansu i załamka - duża przepuklina na poziomie L5-S1 i wypuklinka poziom wyżej. Ale po chwili refleksji pomyślałem: mam to w dupie i robię dalej swoje. Noga czasem mnie napierdziela (zwłaszcza rano), ale się tym nie przejmuję tak bardzo (no pain, no gain) i szukam dobrego trenera StrongFirst, aby sobie krzywdy nie zrobić. Czasem mi się nie chce, ale największą satysfakcję mam, gdy uda się mi się przemóc to niechciejstwo i spiąć tyłek do ćwiczeń. I jeszcze jedno: jednak opinia innych się liczy, ale tylko tych, na których Ci zależy lub tych, których podziwiasz.
OdpowiedzUsuń