Kolana, kettlebell i mobilność.

Rozpocząwszy cykl "Kobiety HardStyle" Kingą, pragnę przedstawić szerszemu gronu Martę. Martę "Thunderbell" Piorun.

Spotykam się wciąż z pytaniami "A czy mogę trenować kettle, jak mam ..?" i zaczynam mieć wrażenie, że nie ma pełnosprawnych ludzi na świecie. Co najwyżej dzieci, które nie zaczęły formalnej edukacji i wkurwiają dorosłych szpagatami, mostkami, preclami i drapaniem piętą za uchem.

Z master instruktorem StrongFirst, wiedzącym wiele na temat problemów kolan a kettlebell, spotkałam się swojego czasu w Budapeszcie. Nazywa się Mark Reifkind i był.. no, nie owijając w bawełenkę - już dziadkiem, kiedy przeszedł poważną operację kolana a z kettlebell śmiiigaaaa aż furczy - Zerknijcie tu po szczegóły. Jako jednak, iż poza ciągłym strzelaniem ("Za dużo cukru!!!" - przyp.Marcin Kil) w moich kolanach nic się nie dzieje złego, nie drążyłam tematu.



Z okazji próśb kilku osób pytających, postanowiłam jednak poświęcić notkę na prezentację osoby, do której po tę wiedzę można się udać. I mówi po polsku! Czasem. Z szacunku do Marty (no dobra, muszę być miła by móc później wydębić kilka porad) poskromiłam palce przed komentowaniem, ale na pewno znajdziecie te miejsca, gdzie musiałam się dziobać po palcach. Oddaję klawiaturę Marcie. Enjoy.

..................................................................

Hej,

Kolejny raz podchodzę do tego tekstu i ponownie nie wiem od czego zacząć. Nie mam porywającej historii z przeszłości, nie jestem bożyszczem tłumów, co wystarczy, że krzyknie „hej” i wszyscy wpadną w szał uwielbienia, ani- tym bardziej, wirtuozem pióra, co największe banały przekształca w epopeje.

Od kiedy pamiętam, zawsze coś „trenowałam”. Zanim szkolnictwo posadziło mnie w ławce, już robiłam szpagaty i mostki na zajęciach z gimnastyki artystycznej. Później zapałałam wielką miłością do siatkówki i koszykówki. Wtedy w telewizji był szał na anime o rudowłosej siatkarce, która przez 2 odcinki skakała do jednego ataku, podobnie z resztą jak niezłomny piłkarz - Tsubasa posyłał piłkę w stronę bramki.

Tak, tak miłość do sportu mogła wziąć się z telewizji.

Kilka lat trenowałam w drużynie koszykarskiej, ale z różnych względów nie przerodziło się to w dłuższą relację. Potem odnalazłam się w sztukach walki, dzięki którym poznałam Kung Fu Wing Tsun. Ale im więcej chciałam pracować nad sobą w tym względzie, tym bardziej zaczął mi doskwierać ból kolana.

Bywały takie dni, że nie mogłam sama wejść po schodach, a staw był tak opuchnięty, że jedyne spodnie, jakie mogłam założyć, to szerokie dresy.

Kolejne konsultacje u ortopedy i brak jednoznacznej diagnozy. Najczęstsze stwierdzenie: bóle wzrostowe, które ustaną ok.16-18roku życia. Ale nie minęły. Trafiłam na stół – podcinanie troczków rzepek, „czyszczenie” powierzchni stawowych, chondromolacja rzepki II stopnia. Dobre kilka tygodni o kulach, fizjoterapia.

Po kilku miesiącach wróciłam do treningów, lecz nie na długo, bo z drugim kolanem zaczęło dziać się dokładnie to samo. Znów artroskopia, wyłączenie z normalnego funkcjonowania, czas pełen frustracji, szczególnie że za niecałe pół roku czekały mnie testy sprawnościowe na AWF. W trakcie studiów jeszcze dwukrotnie oglądałam swoje kolana od środka leżąc na operacyjnym stole (oczywiście poprzedzone zabiegami, zastrzykami i niezliczoną ilością konsultacji). To wcale nie przeszkodziło mi z bardzo dobrymi wynikami ukończyć studia czy uzyskać stopnie instruktorskie.

Moje własne doświadczenia, historie osób, z którymi tak często widziałam się na fizjoterapii, zaowocowały większą świadomością w zakresie prozdrowotnego wykorzystaniu ruchu.

Kluczowymi ćwiczeniami na poprawę własnego zdrowia w zakresie problemu z kolanami, okazały się być wszelkie warianty martwego ciągu, a szczególnie jednonóż. Do godnych zalecenia w pracy z kettlami są również takie ćwiczenia jak: Hipthrust / glute bridge (mostowanie bioder w różnej konfiguracji - przyp.Angela) oraz goblet squat wykonywane w bardzo wolnym tempie. A także ćwiczenia izometryczne.

By zaszczepiać w ludziach większą świadomość istotności aktywności sportowej w ich życiu, jeszcze jako studentka zaczęłam pracę trenera. Wciąż pragnęłam ( i nadal tak jest) się rozwijać, by móc współpracować z osobami na różnych poziomach sprawności i wytrenowania. Metodyka i praca z kettlebells tak bardzo współgrają z moimi przekonaniami dotyczącymi treningu (głównie w aspekcie prozdrowotnym), że dwa lata temu uzyskałam stopień instruktorski SFG I. Cały czas współpracując z wrocławskimi klubami sportowymi (Hardy CrossFit i Retro Sport&Fitness) mogę rozwijać swoją pasję do „usprawniania ludzi” na zajęciach Mobility.

To niesamowita satysfakcja widzieć pozytywne efekty świadomej pracy z ciałem Podopiecznych, którzy wcześniej nie byli w stanie w pełni korzystać z własnego potencjału. I nie trzeba tu wymyślnych urządzeń, maszyn czy wyliczeń. Wystarczą proste przyrządy jak kij, piłeczka, a przede wszystkim własne ciało.

Więcej o MADE to MOVE

Tak też narodził się projekt Made To Move w kolaboracji z Grzegorzem Kozłowskim (SFG I, CrossFit Level 1), z którym chcemy pokazywać jak świadomość własnego ciała i ruch mogą być jednym z najlepszych lekarstw na bolączki współczesnego człowieka.

(Słowo wyjaśnienia od Kury Naczelnej - problemy z właściwą postawą również moralną, ma każdy - dobry instruktor będzie rozumiał, czemu musi pracować nad organizacją ciała ze swoimi kursantami, ZANIM zacznie pracować nad ich siłą, wydolnością czy utratą kilogramów.)

....

Woof. No. To teraz się poruszajmy. Z Martą, oczywiście. Jakoś nie ogarnęłam tematu, i zamiast kolan, zrobiłyśmy barki i "cycki", ale nie przejmujcie się, co się odwlecze, to się nie uciecze. Co najwyżej zastanie nas Wielkanoc. Klikać w fotę!